Toppers zijn het, de meiden/ dames die ik tegenkom in het verzorgingstehuis waar mijn moeder zit.
Wat een respect heb ik voor hetgeen die mensen daar doen. Met veel liefde en zorg wordt mijn moeder daar al jaren verzorgd en nu mijn moeder zo ziek is en ik daar dagelijks vertoef heb ik meer dan ooit gezien wat het betekent om voor zieke, oudere mensen te zorgen.
Of het nu het helpen met eten is, het douchen, het verschonen, gezellig koffie met ze drinken, een uitje of de begeleiding in hun laatste fase. Ze doen het met zoveel zorg, kundigheid en liefde. Dit moet echt een roeping zijn want het is, in mijn ogen, ontzettend zwaar.
Ook heb ik gezien hoe de bewoners, degene aan wie ze de zorg verlenen, niet altijd even lief voor ze zijn. Uitschelden of een grote mond krijgen hoort hier ook bij. Dit doen de bewoners natuurlijk niet bewust, door hun onmacht en ziekte weten ze niet meer wat ze doen en reageren ze het af op hun verzorgers. Knap echt ontzettend knap vind ik het. Soms zo weinig terug krijgen terwijl ze zo hun best doen. Natuurlijk zijn er ook de momenten van dankbaarheid en het samen gezellig maken en hebben.
De verzorgers zijn nu degene die er voor zorgen dat de bewoners de dag doorkomen.
Wat ben ik blij dat dit bestaat voor de oudere mensen onder ons die echt niet meer zelfstandig kunnen wonen, ik denk dat menig gezins- of familielid dit niet had kunnen opbrengen.
We kunnen veel klagen over de zorg en over hoe alles geregeld is in Nederland, maar ik gooi graag eens een positief bericht de wereld in omdat ik ze zo de waardering gun die ze verdienen. Of het nu een dag, nacht of vroege dienst is, ze staan altijd voor ze klaar. De verzorgers die voor de zieke mensen in ons land zorgen, mijn petje af voor al die gedreven mensen……!!!!
Margot Nollet
