Vandaag is het een feit, voor het eerst een vaderdag, voor mij, zonder jou. Niet dat ik jaarlijks enorm bezig was met vaderdag, maar ik ging zoals vele andere kinderen naar hun vader, altijd even naar je toe.
56 jaar heb ik aandacht aan jou, met vaderdag, kunnen schenken en nu is het voor het eerst in mijn leven dat ik je niet in levenden lijve kan bezoeken. Ze zeggen allemaal het eerste jaar na iemands overlijden het het moeilijkst is. En ja vandaag mis ik je net iets meer dan al die andere dagen.
Vandaag krijg je geen mooie plant voor in de tuin of iets dergelijks maar ik schenk wat extra aandacht aan je door wat meer aan je te denken. Elke dag word ik wel aan je herinnerd op welke manier dan ook. Of voel ik wel even een steek in mijn hart omdat ik me realiseer dat ik nooit maar naar je toe kan of iets aan je kan vragen. Maar Pa het is goed zo, ik gun je je rust waar je zo naar op zoek was. Maar ik moet nog even wennen aan het gemis en je afwezigheid. Toch ga ik vandaag even naar je toe, niet met een mooie plant voor je tuin, maar met een bloemetje voor bij je rustplek.
Bedankt Pa voor je vaderschap en dit bedankje geef ik je op vaderdag….
Marcel
NB Met dank aan Margot voor het realiseren van dit blog
