Een blog over het inmiddels zoveel besproken stiefgezin.
De cijfers liegen er niet om, het betreft een relatie met de nodige (soms zelfs pittige) uitdagingen. Gelukkig realiseren stiefgezinnen dit steeds meer en zoeken vaker hulp voor deze nieuwe vorm van samenleven.
Regelmatig zitten ouder en stiefouder in onze praktijk om mij mee te laten kijken wat er zoal gebeurt in het stiefgezin.
Ikzelf ben verbaasd en zo op zoek naar het antwoord op de vraag: “wat maakt dat het toch vaak nog zo lastig is?”. Ja we weten het allemaal zo goed te benoemen, de bloedband in het stiefgezin is een groot ding, maar er is meer en er spelen meerdere factoren een belangrijke rol.
Van alle gezinnen die bij mij komen, hoor ik steeds weer: “we hebben het zo geweldig als we samen zijn, maar de week met de kinderen of de invloeden van buitenaf (denk aan exen, stiefkinderen, ouders of schoonouders), maakt dat we onderling toch strijd krijgen”.
En juist die strijd zorgt ervoor dat er diepe angst kan ontstaan. De angst van: we redden het samen niet, ook deze relatie lukt me niet, we moeten er maar voor kiezen om uit elkaar te gaan. ..
Ik hoor het ouder en stiefouder vaak zeggen en dat vind ik persoonlijk zo jammer en zo onnodig.
Wat zit er dan in vredesnaam tussen het samen fijn hebben en de stelligheid van: “dan moeten we maar uit elkaar”. Het lijkt wel of hetgeen er samen ook is opgebouwd dan helemaal niet meer meetelt. Een tegenslag in de relatie is bijna onoverkomelijk. Er ontstaat zoveel, en ook voor mij zichtbare angst bij de partner, dat ik dat zo graag eens zou willen begrijpen. Waarom van het ene in het andere uiterste? Deden we dat ook in het kerngezin als er iets even niet lekker liep? Waren we dan ook gelijk op onze hoede en dachten we in uitersten; een super goed scenario en een heel slecht scenario? Volgens mij speelde dit helemaal niet in het kerngezin, liep het even niet dan was dat zo en in elke relatie is er weleens wat. Maar in het stiefgezin ligt de relatie wel heel erg onder de loep en worden er soms wel hele drastische maatregelen genomen. Waar blijft het goed en rustig bekijken en bespreken van de situatie? Even pauzeren en reflecteren om tot inzichten te komen?
Door dit zichtbaar te maken tijdens de sessies, zie ik ook dat er inzicht komt in hetgeen zich werkelijk afspeelt. We nemen onszelf mee vanuit de oude relatie, een relatie die beëindigd is en waar misschien pijn uit is ontstaan. Deze oude pijn nemen we mee in de nieuwe relatie waar het zich uit in vele overlevingsmechanismen, aannames etc.. Als we dit kunnen zien, zullen we ook niet meer acteren vanuit deze oude pijn.
Waarom leven in angst, de angst van verlies? Willen we niet weer een partner verliezen, of willen we de omgeving laten zien dat het nu wel lukt.
Liefde is een werkwoord en dat geldt binnen elke relatie. Ik wil niet tegenspreken dat een liefdesrelatie in een stiefgezin lastiger is dan in een andere relatie, maar ik zou graag laten zien dat we heel veel extra druk op het slagen van de nieuwe relatie leggen. Dat er naar ons wordt gekeken of het nu wel lukt en of we de kinderen wel de veiligheid kunnen bieden van het kerngezin. Wennen aan verandering duurt voor iedereen even. Maar het blijven communiceren met elkaar, elkaars behoeftes zien/weten en er naar handelen, dat is hetgeen we altijd voorop moeten zetten in welke liefdesrelatie dan ook.
Laten we wat minder bang zijn en het stiefgezin net zoals destijds het kerngezin een eerlijke kans geven. Begeleiding vragen bij de vorming van een stiefgezin getuigt van moed en het nemen van verantwoordelijkheid voor alle betrokkenen.
Denk je bij het lezen van dit blog “dit is relevant voor ons” voel je dan meer dan welkom bij ons aan tafel.
Met een warme groet,
Margot Nollet – STIEFenCO
Locaties: Arnhem – Ede – De Liemers – Nijmegen
