Eindelijk is het dan zover, ik mag je een naam geven en vandaag zelfs aangeven bij de Gemeente. Je wordt nu officieel erkend in deze wereld, jij mijn zusje waar ik negen maanden mee in de buik mocht leven maar die ik tijdens mijn geboorte weer los moest laten. Ja jij mocht het levenslicht niet zien en ik ging alleen verder zonder jou.
In de tijd van jouw geboorte was er nog geen waardige plek voor jou op deze wereld maar werd je achter de heg begraven, daar waar niemand je meer kon vinden of je nog kan bezoeken. Sinds dat jij uit mijn leven verdween heb ik met een leegte moeten leven, ik was immers niet alleen gegroeid in de buik van onze moeder maar samen met jou.
De leegte die ik mijn hele leven gevoeld heb in mij is tekenend geweest voor de rest van mijn leven. Altijd op zoek zijn naar de invulling van de plek die jij had ingenomen bij mij. Die leegte is moeilijk in te vullen, was niet te begrijpen voor mij en al helemaal niet voor mijn omgeving.
Ik ben je vroeg kwijt geraakt maar oh zo blij met het gegeven dat je geregistreerd staat als een volwaardig mens met een naam en een plek op deze aarde. Voor mij is het fijn om dit nu te hebben en zal mijn leegte hopelijk wat kunnen vullen. Welkom Vera na 56 jaar heb je een naam en bestaansrecht. Fijn dat we dat nog voor je hebben kunnen doen.
Deze blog heb ik geschreven namens Marcel en voor alle andere mensen die te maken hebben gehad met een levenloos geboren kindje. Het gemis van registratie van deze kindjes is zo onderkent in deze maatschappij en de gevolgen ervan voor de nabestaanden en hun omgeving zo onderschat. Sinds 4 februari 2019 bestaat de mogelijkheid om een levenloos geborenen te registreren. Hoop dat dit bekend is bij een ieder die daar ook mee te maken heeft of heeft gehad. We zijn blij dat de politiek dit heeft opgepakt en dat er unaniem voor dit wetsvoorstel is gestemd.
Margot Nollet Avvenire Coaching en Mediation
