Vriendschap is een illusie een pakketje schroot met een dun laagje chroom.
Het liedje wat in de jaren 80 dagelijks door de boxen klonk gezongen door Henk Westbroek.
Ik vind het nog steeds een bijzonder iets, vriendschap tussen mensen. Aan de basis van de relatie ligt tenminste 1 gezamenlijke interesse of ervaring. Vervolgens deel je jaar in jaar uit elkaars leven, zonder veroordeling ga je om met elkaar en steun je elkaar door dik en dun.
Je bent er voor elkaar zonder dat je daar iets voor terug verwacht en doet leuke dingen met elkaar, vertrouwd elkaar en je mag je laten zien aan de ander hoe je werkelijk bent. Een vriendschap maak je niet uit, je kunt elkaar wel uit het oog verliezen, je kunt je gezamenlijke interesse waar ooit je vriendschap mee begon misschien niet meer met elkaar delen of er is een ruzie ontstaan welke niet meer uit te praten is. Komt het uiteindelijk toch tot een breuk en is de vriendschap niet meer te redden, doe dit dan face to face dat is wel zo netjes.
Maar ik heb het nog liever even over hoe bijzonder ik de onvoorwaardelijkheid, het luisterend oor, de diepte van de gesprekken, het gezellig samenzijn, het delen van lief en leed, het er voor elkaar klaar staan vind. Als je kwetsbaar durft te zijn naar elkaar zul je zien dat de vriendschap ook steeds meer groeit.
Vriendschap stelt niets voor als je je anders voordoet dan je bent. Uit onzekerheid willen we nogal eens een kameleon zijn, maar daar maak je geen echte vrienden mee. Meningsverschillen horen bij het leven en maken jou juist een volwaardige interessante gesprekspartner. Durf kritisch te zijn naar elkaar, zorg dat je elkaar uitdaagt. Vrienden waarderen en respecteren elkaars anders-zijn.
Familie krijg je en vrienden kies je zelf.
Ik blijf het waarderen en geniet van mijn vrienden om mij heen, de gezellige etentjes, de mooie gesprekken, het delen van alles wat op je pad komt en de aandacht die ik krijg als ik het lastig heb.
Vriendschap is geen illusie maar een waardevolle aanvulling in iedere leven.
IK koester het…..
Margot Nollet