Na een heerlijke vakantie weer volop bezig om samen met het stiefgezin te onderzoeken wat wel een niet past in het nieuwe gezin en dan vooral ook vanuit de ogen van het kind. Toch denk ik dat er in het echtscheidingsproces al naar dit soort dingen kan worden gekeken. Dat je als ouder op zo’n moment al eens op je hurken moet gaan zitten om de situatie en eventueel toekomstige situatie vanuit het kindperspectief te bekijken. Zeker ook omdat uit onderzoek blijkt dat 60% van de samengestelde gezinnen het uiteindelijk niet redt. En wat maakt nu dat het niet slaagt?
Voor mij/ons als mediator/coach is dit een belangrijk gegeven omdat we hier volop aandacht aan willen schenken. Of het nu gaat om het ouderschapsplan waarin de positie van de kinderen centraal staat of in ieder geval hoort te staan of vanuit afspraken die specifiek over de omgangsregeling zijn gemaakt.
Maar ook als ouder zijn wij soms te snel geneigd om zaken vanuit het volwassen zijn te bekijken en vergeten we het kindperspectief in onze overwegingen mee te nemen. Soms gaan we te snel omdat we vergeten om even door de knieën te zakken en het vanaf onze hurken te bekijken. Zelf hebben we ervaren dat het helpt om bepaalde dingen niet op te leggen en door te drukken maar te respecteren dat kinderen zeker ook hun eigen mening en ideeën hebben over het wel en wee van het samenzijn en de toekomst.
In een samengesteld gezin is het belangrijk om de normen, waarden en “eigen aardigheden” die men vanuit een vorig systeem meeneemt te respecteren en ook te waarderen. Om van hieruit afspraken te maken waarin eenieder zich herkent en ook goed voelt. Wij beseffen ons terdege dat we het hier misschien wat idealiseren maar toch ben zijn we ervan overtuigd dat als men zich hier bewust van is, een hoop vervelende situaties kunnen worden voorkomen. Als volwassenen is het hierin erg belangrijk om elkaar “vast te houden”, met elkaar in gesprek te blijven, te proberen uit de emotie te blijven en het samen vanuit een helicopterview te bekijken.
Als ouders en mediator/ coach leren we hierin elke dag en zien we hoe “van beneden naar boven kijken”, vanuit het kindperspectief, voor een nieuw gezichtsveld kan zorgen. Hoe belangrijk het blijft om alle facetten van een (echt)scheiding en de vervolgsituatie goed in ogenschouw te nemen. Vader en/of moeder kunnen in een nieuwe setting hun geluk weer gevonden hebben maar dit betekent niet automatisch dat dit ook voor de kinderen geldt. Het is niet voor elk kind zo makkelijk om een nieuwe partner van de ouder te accepteren en in het hart te sluiten. Misschien heeft het kind er helemaal geen zin in om er een nieuwe opa of oma, tante/oom of nichtjes of neefjes bij te krijgen. Ze hebben immers al opa’s en oma’s en tantes en ooms. Waarom dan nu mee naar verjaardagen van mensen die ze helemaal niet kennen? Delen van misschien de slaapkamer of het delen van de aandacht papa en mama. Er zijn immers ook de kinderen van de nieuwe partner die mama of papa aandacht geeft. Al deze dingen vragen aanpassing en niet alleen van de ouders maar misschien nog wel veel meer van de kinderen. Het zo veilige en bekende wereldje van vroeger is helemaal door elkaar geschud en dat was zeker niet de behoefte/wens van de kinderen. Hoe aardig ze misschien de nieuwe partner van papa of mama ook vinden. Ze hebben er niet om gevraagd. Dit vraagt continu alertheid van ons als ouders persoonlijk en als mediator/ coach professioneel. Het gesprek blijven voeren met iedereen en vooral met hen die niet voor de situatie hebben gekozen.
Wat vaker door de hurken, hoeveel spierpijn het dan ook oplevert. Uiteindelijk kan het ook veel pijn voorkomen en kunnen nieuwe situaties wel slagen!
Margot Nollet en Marcel Hondeveld – @StiefenCo en Avvenire Coaching en Mediation Westervoort
