Dingen een plekje geven. We zeggen het altijd zo mooi, we hebben tijd nodig om dingen een plekje te geven.
We zeggen dan eigenlijk er is een wijziging in ons leven en het heeft even tijd nodig om dat in ons vaak gestructureerde leven in te passen of eigen te maken. Maar hoe doen we dat dan, meestal gaat het dan niet echt over een positieve verandering maar meer over een negatieve. Iets wat weer moet gaan passen in ons leven. Dat kan van alles zijn, bv het verlies van een baan, het leven met een ziekte waardoor de toekomst er anders uit komt te zien, het verlies van een dierbare, een scheiding enz enz. Een gebeurtenis met grote gevolgen. Door het een plekje te gaan geven gaan we leren om ons leven zo in te richten dat we met die gebeurtenis wel om kunnen gaan en dat dat ook in ons leven gaat passen.
Het is niet altijd even makkelijk en het gaat gepaard met pijn verdriet, vallen en opstaan, rouw en heel veel tijd. Het is hetgeen wat we niet gepland maar waar we mee moeten dealen, het is ongevraagd op ons pad gekomen en ook niet meer uit te gummen.
Zelfs de omgeving is onderdeel van dit alles, in het begin van deze verandering bv het verlies van iemand, een ernstige ziekte of scheiding is er veel aandacht voor van je naaste, familie en vrienden, maar als we het dan een plekje hebben kunnen geven heeft de omgeving het ook een plek kunnen geven is er niet meer die belangstelling zoals het in eerste instantie had. Het wordt gewoon dat iemand niet meer in je leven is, dat iemand met een ziekte leeft of dat je niet elke dag meer naar je werk gaat. Het heeft de plek gekregen waar we zo naar op zoek waren. Dat wil niet zeggen dat de pijn of het verlies van de gebeurtenis minder is geworden, maar de scherpe randjes zijn eraf.
We hebben er mee leren leven.
Zo flexibel zijn we dus als mens, iets wat als een zware last werd ervaren hebben we door het te doorleven en door het verstrijken van de tijd leren dragen. Helaas maken we dit allemaal mee in ons leven. Maar dat wil niet zeggen dat we er geen aandacht meer aan hoeven te schenken. Misschien is het goed dat we met zijn allen ook nog eens de aandacht geven aan de mensen die die zware last dragen of gedragen hebben, ook al hebben we het met elkaar een plek kunnen geven. 
Aandacht is een medicijn wat niets kost en heel veel goeds doet…….
Margot Nollet Avvenire Coaching & Mediation
