Op dit moment zijn we bezig om onze praktijk verder uit te bouwen met onze nieuwe activiteit op het gebied van mediation. Het lijkt een ingeburgerd begrip maar wat blijkt is dat mediation nog wel wat verduidelijking kan gebruiken. Het gaat hier om bemiddeling, het begeleiden van het communicatieproces tussen partijen. Op dat moment is er nog sprake van het feit dat beiden nog met elkaar in gesprek zijn en de intentie hebben om goede afspraken te maken. Bij een (echt)scheiding, een arbeidsgeschil of een geschil van een andere aard. Als het niet lukt om er met behulp van een mediator uit te komen dan wordt er vaak voor een andere en ook vaak duurdere weg gekozen door bijvoorbeeld een advocaat in te schakelen.
Afgelopen week las ik een artikel over samengestelde gezinnen. Je zou zeggen dat dit eigenlijk pas van toepassing is nadat er gescheiden is en men start in een nieuwe relatie. Toch denk ik dat er in het echtscheidingsproces al naar dit soort dingen kan worden gekeken. Dat je als ouder op zo’n moment al eens op je hurken moet gaan zitten om de situatie en eventueel toekomstige situatie vanuit het kindperspectief te bekijken. Zeker ook omdat uit onderzoek blijkt dat 60% van de samengestelde gezinnen het uiteindelijk niet redt. En wat maakt nu dat het niet slaagt?
Voor mij als mediator is dit een belangrijk gegeven omdat ik hier volop aandacht aan geef. Of het nu gaat om het ouderschapsplan waarin de positie van de kinderen centraal staat of in ieder geval hoort te staan of vanuit afspraken die specifiek over de omgangsregeling zijn gemaakt.
Maar ook als ouder ben ik soms te snel geneigd om zaken vanuit het volwassen zijn te bekijken en vergeet ik het kindperspectief in mijn overwegingen mee te nemen. Soms ga ik te snel omdat ik vergeet om even door mijn knieën te zakken en het vanaf mijn hurken te bekijken. Zelf heb ik ervaren dat het helpt om bepaalde dingen niet op te leggen en door te drukken maar te respecteren dat kinderen zeker ook hun eigen mening en ideeën hebben over het wel en wee van het samenzijn en de toekomst.
In een samengesteld gezin is het belangrijk om de normen, waarden en “eigen aardigheden” die men vanuit een vorig systeem meeneemt te respecteren en ook te waarderen. Om van hieruit afspraken te maken waarin eenieder zich herkent en ook goed voelt. Ik besef me terdege dat ik het hier misschien wat idealiseer maar toch ben ik er van overtuigd dat als men zich hier bewust van is, een hoop vervelende situaties kunnen worden voorkomen. Als volwassenen is het hierin erg belangrijk om elkaar “vast te houden”, met elkaar in gesprek te blijven, te proberen uit de emotie te blijven en het samen vanuit een helicopterview te bekijken.
Als ouder en mediator leer ik hierin elke dag en zie ik hoe “van beneden naar boven kijken”, vanuit het kindperspectief, voor een nieuw gezichtsveld kan zorgen. Hoe belangrijk het blijft om alle facetten van een (echt)scheiding en de vervolgsituatie goed in ogenschouw te nemen. Vader en/of moeder kunnen in een nieuwe setting hun geluk weer gevonden hebben maar dit betekent niet automatisch dat dit ook voor de kinderen geldt. Dit vraagt continu alertheid van mij als ouder persoonlijk en als mediator professioneel. Het gesprek blijven voeren met iedereen en vooral met hen die niet voor de situatie hebben gekozen.
Wat vaker door de hurken, hoeveel spierpijn het dan ook oplevert. Uiteindelijk kan het ook veel pijn voorkomen en kunnen nieuwe situaties wel slagen!
Marcel Hondeveld
