Achterom kijkend heb je een mooi leven gehad. Natuurlijk ben je getekend door het verlies van je man op zo’n jonge leeftijd. Jij ging verder met ons en werkte hard om jouw vijf kinderen alles te kunnen bieden. Ook ik heb jouw man, mijn vader gemist, maar jij hebt alles gedaan om onze jeugd zo aangenaam mogelijk te maken.
Niets was je teveel, alles werd gevierd: verjaardagen, Sinterklaas, kerst. Alles kon en iedereen mocht bij ons spelen of mee eten. Ook bracht je ons elke zomer met de NSU naar verre oorden. Vele jaren na het overlijden van pa kwam er weer een man in je leven waar je de hele wereld mee afstruinde terwijl je ons goed verzorgd thuis liet.
Toen de kleinkinderen geboren werden stond je als eerste naast hun bedje en was je er als oma voor hen. Je kookte wekelijks voor de hele familie met aanhang omdat je dat zo gezellig vond. Altijd konden we een beroep op je doen als we eens weg wilden.
Toen de kleinkinderen zelfstandiger werden ging je lekker op pad met vriendinnen en als het nodig was begeleidde je die als er eens een ziekenhuisbezoek gepland was. Jouw leven stond in het teken van zorgen maar ook van genieten.
5 jaar geleden toen je geheugen het op begon te geven hebben we je naar een verzorgingstehuis moeten brengen. Je protesteerde als geen ander omdat jij je vrijheid niet kwijt wilde. Helaas, het kon niet anders. Daar ben je inmiddels al wat jaartjes en word je goed verzorgd, wat je liever niet wilt want je kunt het allemaal wel zelf.
Maar nu heeft een val je bedlegerig gemaakt en zijn we met zijn allen bang dat je dit niet gaat overwinnen. Je moet je overgeven nu, want je lichaam laat je evenals je geheugen in de steek. We hopen dat je nog lang bij ons zult blijven, alhoewel dat wel heel erg dubbel voor ons is, want dit is hetgeen hoe jij nooit zou willen leven. Ma we wachten af wat het leven nog voor jou in petto heeft. Misschien is het de tijd dat we je los moeten laten 😢 of blijf je toch nog even bij ons……
Margot
