Een boek met deze titel las ik vroeger toen mijn kinderen klein waren, het ging over kleine kinderen die met vallen en opstaan groeien, wat af en toe ook heel erg pijn doet.
Ook wij volwassenen kunnen veel pijn ervaren als we groeien. Dan bedoel ik niet dat we nog centimeters erbij krijgen in de lengte of breedte maar dat we groeien als mens in onze ontwikkeling. We worden wijzer door inzichten die we gaandeweg hebben opgedaan in ons leven. Deze week zag ik de voorbeelden nog voorbij komen bij cliënten. Groeien doet pijn. Tijdens de sessies voer ik met de cliënten mooie gesprekken die inzicht geven in hetgeen we doen in het dagelijkse leven. Dit gedrag helpt ons zeker niet altijd verder als we willen groeien. Als we niet meer de pijn willen ervaren die we voelen omdat anderen of misschien wijzelf niet goed voor onszelf zorgen. Of dat we de lat te hoog leggen. Dingen voor anderen doen die eigenlijk niet bij ons passen. We ons laten behandelen op een manier die niet goed voelt en niet past bij onze waarden en normen.
Ja en wat dan, dan moeten we goed voor onszelf gaan zorgen, zorgen dat we deze dingen niet meer laten gebeuren. En dat is moeilijk, dan gaan we van onszelf of van een ander vragen om iets te veranderen in gedrag (patroon) Oeps dat wordt lastig.
Veranderen is immers iets anders loslaten.
Dat is waar vele van ons toch wel mee worstelen, verandering, horen dat je dingen beter anders kunt gaan aanpakken. Minder kieskeurig zijn en tevreden zijn met aantal treedjes minder dan de hoogste lat.
Veranderen en loslaten vergt veel van ons als mens. Soms is hetgeen waar we in zitten of wat we altijd doen veilig en vertrouwd en voelt het wel veilig maar is dat het helemaal niet. Het oude vertrouwde handelen, denken of toestaan om dat los te laten is eng. Een sprong in het diepe, niet wetende hoe dat weer gaat voelen.
Dat is groeien. Het groeien wat vroeger als kind al pijn deed, doet als je volwassen bent niet minder pijn. Alleen nu staan er waarschijnlijk geen liefhebbende ouders meer naast je om je onvoorwaardelijk op te vangen, maar moet je het zelf aangaan. Stapje voor stapje, het oude loslaten en dat gaan doen wat beter voor je is maar nog zo onwennig voelt. Als dat eenmaal eigen is gemaakt en je de voordelen van je veranderde levenshouding ziet, dan zul je het groeien niet meer als pijnlijk ervaren maar als een aangename verandering in je leven die naar meer smaakt. Niet meer oei ik groei, maar ik spring in het onbekende diepe en heb er vertrouwen in dat de groei me wat gaat brengen.
Soms vergeten we weleens dat we elke dag keuzes hebben in het leven, maar maken we te weinig gebruik hiervan door patronen niet te doorbreken..
Een mooi voornemen voor 2019.
Durf te groeien….
Margot Nollet
Avvenire Coaching en Mediation
