‘Geen kind is zo aanwezig als het kind dat wordt gemist.”
Vandaag opende ik de “Dagelijkse gedachte” en daar zag ik bovenstaande tekst.
Dat kan geen toeval zijn dat deze tekst er staat op deze dag. Want jij en ik weten als geen ander dat dit zo is.
Vandaag precies 15 jaar geleden verdween, zonder waardig afscheid te kunnen nemen, zonder ook maar een enkele aanwijzing of voorteken van de een op andere minuut jouw zoon Merlijn uit ons leven. Als een bom sloeg het in bij iedereen, bij jou en jouw gezin, bij de familie, de kinderen, leerkrachten en ouders op school. Iedereen om je heen leefde met je mee en voelde jouw en onze pijn als geen ander. Dat allemaal 2 december, nu 15 jaar geleden.
Het was fijn om de dagen rond zijn begrafenis met de hele familie, vrienden en kennissen samen te zijn geweest en ook daarna bleven velen je nog bezoeken en steunen. Maar nu is het 15 jaar geleden dat hij uit ons leven verdween en wie is er nog zo mee bezig zoals jij en voelt nog elke dag het verdriet, het gemis en had vandaag zo graag nog iets aan hem gegeven voor Sinterklaas. Niemand voelt wat jij voelt en wat je moet doorstaan.
Omdat het is zo zoals het is en ik nog vaak je verdriet en gemis ervaar, wil ik je ook laten weten dat ik ook zo trots op je ben. Dat je elke dag weer de moed vindt om op te staan, dat je wekelijks zijn graf bezoekt en verzorgt, dat er geen dag voorbij gaat dat je hem niet mist en dat je zo trots bent dat jij zijn moeder bent die 11,5 jaar ook echt voor hem heeft mogen zorgen. Nu verzorg je al 15 jaar zijn graf met veel liefde en zorg je ervoor dat het er keurig bij staat en voel je je o.a. verbonden met hem als je bij zijn plekje bent.
Vandaag kan ik door omstandigheden dit jaar voor het eerst niet met je mee en dat vind ik heel erg verdrietig want ik had niets liever dan vandaag samen met jou bij mijn neef Merlijn willen zijn. Ik weet er komen nog vele dagen dat we er wel samen kunnen zijn, maar deze dag van afscheid is voor ons elk jaar weer speciaal om er naar toe te gaan. Volgend jaar ben ik er gewoon weer bij.
Trots ben ik op jou, omdat er geen groter verlies is dan het verliezen van je kind en toch zie je ook elke dag weer de zon en stap je op je fiets om de wijde wereld in te gaan ondanks het grote gemis. Je bent niet bang voor de pijn en deelt het met anderen als het veilig voor je voelt. Ik schrijf dit stuk omdat ik vind dat je een voorbeeld bent voor vele. De manier waarop jij de grootste pijn aangaat de nachtmerrie van iedere ouder Het moeten missen van je kind.
Ik kan alleen maar afsluiten met het volgende woord. RESPECT 🙏🏻
Margot
